خیلی وقته تو خیلی از انجمن ها عبارت «توزیع سبک» رو میبینم. به خودم میگم خیلی از اینا واقعا سبک نیستند. فقط بخاطر میزکارشون سبک معرفی میشن. نمونش همین زوبونتو. میزکار واقعا سبک و خوبی داشت ولی برنامه ها و … که بهش اضافه شده انصافا مقدار زیادی رم اشغال میکنه.
لوبونتو رو امتحان نکردم ولی بعید نیست اونم اینطور باشه. اما بعضی ها واقعا سبک هستند. مثل اسلکس ، پورتئوس و پاپی.
اما یک مساله اینجاست ، اسلکس و پورتئوس و پاپی و … کمتر شناخته شدند و بسته های کمتری دارند. آیا راهی هست که توزیع های معروف رو سبک استفاده کنیم؟ جواب بله هست. در ادامه چند تا توزیع معروف رو معرفی میکنم که با نصب XFCE, LXDE یا OpenBox و Fluxbox و … میتونید سیستم سبکی روش فراهم کنید.

1. آرچ لینوکس :
   یکی از بهترین توزیع هایی که امتحان کردم. خوبی این توزیع اینه که هم مستندات قوی ای داره ، هم دستوراتش روان و ساده هست و هم اینکه مدیربسته های بسیار خوبی داره. همچنین کامیونیتی بسیار پویایی داره. اصلا فکر نمیکردم در ایران هم آرچ کار فراوان باشه که به یاری خدا بسیار زیاد هستند.
   این توزیع ، مطمئنا آخرین توزیعی خواهد بود که امتحان میکنید. چون خیلی خوب و زیباست :).
2. جنتو:
   علت این که این توزیع رو در اولویت دوم قرار دادم ، اینه که مدیربسته نداره و به سبک FreeBSD ports بسته نصب میکنه. یعنی از سایت پروژه سورس رو میگیره و کامپایل میکنه. برای سیستم های ضعیف نمیشه پیشنهادش داد ولی خب چون همه چیزش دست خود آدمه میشه با کمی ارفاق آوردش جزء توزیع های مناسب سیستم قدیمی و یا ضعیف.
3. فدورا (با XFCE یا LXDE) :
   فدورا ، یک خوبی که داره اینه میزکار و نرم افزارهاش هیچوقت دست خورده نیستند. کمترین تغییر رو در بسته ها میده  و این باعث میشه که یکی از بهترین ها باشه.
4. دبیان :
   خب دبیان رو در آخر آوردم. اما دلیل بد بودنش نیست. فقط انعطاف نداره 🙂 . دبیان نسخه Net install رو میشه دریافت کرد و نصب کرد و بعد نصب میزکار LXDE یا XFCE روش نصب کرد و ازش لذت برد :).
5. FreeBSD :
   این هم مثل آرچ هست. فقط با این تفاوت که BSD هست و کمی ممکنه کار باهاش در ایران سخت باشه. چون کامیونیتی BSD در ایران کوچک هست.