خیلی وقته که در انجمن های فارسی باب شده عموما دنبال جنتو و نصبش هستند. در این پست کمی در مورد توزیع های سورس بیس و همچنین LFS توضیح خواهم داد. ابتدا باید ببینیم که جنتو بیشتر به درد چه کسانی میخوره؟ جنتو در نگاه اول برای همه مناسب میاد. ولی اینطور نیست. بیشتر به درد کسانی میخوره که میخوان سخت افزار و نرم افزارشون مچ باشه ولی خب وقتی نصب میکنند تازه به یه سری مشکلات (مثل پیکربندی Portage) بر میخورند که جنتو رو درست مثل دبیان میکنه :|. سایر سورس بیس ها هم همینطور هستند. مثل سورسرر ، سورس میج و یا CRUX .

خب تا اینجا کلی در مورد این چیزا روده درازی کردم. بیایم ببینیم چرا به این توزیع ها میگن سورس بیس؟ مشخصه چون از ابتدایی ترین  مراحل (مثل نصب) کامپایل میشن و تا انتهایی ترین مراحل (مثل نصب میزکار و مرورگر) هم همین وضعیت رو دارند. نمونه بارزش جنتو هست که برای نصبش یا نیاز هست که سورس هاش رو از درون توزیع نصب شده دیگری کامپایل کنید یا از درون یک Live CD نصبش کنید . که شخصا ۲ بار از درون اوبونتو نصبش کردم و ازش راضی بودم ولی توزیع وقت گیری هست. راستش رو بخواید سورس میج و … هم تست نکردم. اما یه چیزی، پس تکلیف LFS این وسط چی هست؟؟؟!

خب LFS هم یک توزیعه و هم یک توزیع نیست! میدونید چرا؟ چون اگر صرفا روی یک درایو چیزایی که توی کتابش اومده رو نصب کنیم میشه همون توزیع LFS و چیز اضافه ای نداره. اما اگر ابتکار به خرج بدیم، میتونیم اون رو به یک توزیع بسیار کارامد تر از یک شل+کرنل تبدیل کنیم و حتی منتشرش هم بکنیم!خب من با مدیر پروژه Dragora که صحبت میکردم و ازش پرسیدم که چطور توزیعش رو ساخته، گفت از LFS استفاده کردم و به من هم پیشنهاد کرد که حتما یک بار تجربش کنم و خودمم شدیدا مشتاقم که تجربش کنم. فکر کنم توزیعی که خودمون پختیم + میزکار XFCE چیز دلربایی بشه :).