اسم Drone برای اکثر ما، «پرنده هدایت پذیر از دور» یا همون «پهپاد» رو یادآور میشه، چون اکثرا این وسایل رو به اسم دِرون میشناسیم. اما، درون یک سبک (یا بهتر بگم استایل) موسیقی هم هست. در این پست، قصد دارم در مورد این سبک و این که کجاها و چطور استفاده میشه صحبت کنم. لازم به ذکره که این سبک از سبک های مورد علاقه خودم هم هست.

در ساده ترین شکل ممکن، درون به حالتی از نوازندگی گفته میشه که یک آکورد یا نُت، یا سرتاسر آهنگ کشیده بشه یا تکرار بشه. به این حالت گفته میشه Drone و خب یکی از مینیمال ترین سبک های موسیقی میتونه به شمار بیاد دقیقا به همین خاطر. از این استایل خاص، در سبکهایی مثل نئوکلاسیکال، امبینت و … استفاده میشه.

و حالا ببینیم که Drone چطور ساخته میشه؟ من چند تا روش جالب برای ساختن درون پیدا کردم، اولین روش اینه که از سازهایی استفاده بشه که صداشون خودش کشش داره. مثلا سازهای بادی، ویولن و … (این نشون میده که درون چیز جدیدی هم نیست و احتمالا در دوران قدیم هم به شدت استفاده میشده، اما به شکل سبک یا استایل مجزا بهش نگاه نمیکردن) ، در این روش شما کافیه یک نت یا آکورد دلخواه رو برای مدت زمان دلخواه بکشید. البته اگر از سازهایی مثل پیانو و گیتار و … هم استفاده میکنید، میتونید اون آکورد یا نت رو برای مدت طولانی، تکرار کنید. روش دوم استفاده از افکت های مجزا برای ساز هست. مثلا استفاده از پدال های Delay و Reverb و Fuzz برای گیتاز میتونه کمک خوبی باشه که Drone بسازیم، و برای این که نویز داخل صدا نباشه از Feedback استفاده کنیم. این روش رو معمولا کسایی که ترکیب درون با سبک های دیگه (مثلا راک یا متال) استفاده میکنن خیلی استفاده میکنن. روش سوم هم، که روش مورد علاقه خودم هم هست 😀 ، مهندسی صداست. خب این روش کمی آسون تر و به میزان زیادی جذاب تره، شخصا از نرم افزار Audacity و افکت های Change Speed , Delay, Reverb و افکت دوست داشتنی Paulstretch برای ساختن Drone استفاده میکنم. برای ساختن آهنگ هم یا از ساز (گیتار / هارمونیکا) و یا نرم افزارهای LMMS و TuxGuitar کمک میگیرم و بعد شروع میکنم به مهندسی صدا و آهنگ رو به شکل Drone/Noise در میارم. در پست های بعدی احتمالا در موردش خواهم نوشت 😀 .

موفق باشید 🙂