رابط کادمیم، چیزی هست که با ایده گیری از رابط های کاربری HTML5 بیس ساختم، چیزی که جبیر رو به یک BSD منحصر به فرد تبدیل کنه. امیدوارم که بتونم یه چیز خوب ازش در بیارم تا کاربران بتونن به خوبی استفاده کنن :-).
البته هنوز کار داره، فعلا کلا استاتیک هست و با استفاده از impress ساخته شده، در صورتی که هدف من چیز دیگری هست (چیزی مثل Joil Cloud) که با داشتن اکانت بشه لاگین کرد و از این چیزا.
اگر اطلاعات تکمیلی نیاز دارید از اینجا بخونید.
نسخه ۲.۰.۱ جبیر هم ریلیز شده، که فرقی با ۲ نداره جز اصلاحاتی که در اسکریپت نصاب (bsdinstall) انجام شده. میتونید دانلود کنید و ازش لذت ببرید :).
اینم لینک دانلود :
دریافت
سلام.
همونطور که در پست قبلی توضیح داده بودم، دستگاههای نهفته هم جزئی از برنامه های جبیر محسوب میشن. خب ، من هم فرصت رو غنیمت شمردم و سیستم عامل رو برای کوبی برد کامپایل کردم. بعد دیدم که اینطوری نمیشه، حرف اول رو در زمینه دستگاههای نهفته (Embedded) ، رزبری پای میزنه و خب کار کامپایل رو براش انجام دادم (ایمیج تولید شده فاقد uBoot هست) :
اینهم لینک در وبسایت : لینک
با سلام.
در پست های قبلی به کرات در مورد جبیر 2 نوشتم. حقیقتش FreeBSD حسابی ناامیدم کرده بود و دوست داشتم به لینوکس برگردم و دوباره ریمستر اوبونتو رو بدم بیرون. تا اینکه ، یکی از سورسهایی که قبلا دستکاری کرده بودم رو کامپایل کردم و به این رسیدم :
بعد از اون ، دوست داشتم بیشتر و بیشتر دست کاری کنم تا به چیز مطلوبی که میخوام برسم ، نه تنها یک نام کرنل ، بلکه سایر بخش ها رو هم دستکاری کردم تا بتونم یک BSD کاملا مستقل برای خودم درست کنم.
یکی از بهترین BSD های غیرمعروف، MidnightBSD هست. سعی کردم دستکاری های اون در سورس FreeBSD رو دوباره انجام بدم ، و بعدش هم برسم به اینکه نصاب رو تغییر بدم. در نهایت یک دیسک ساختم و به این رسیدم :
بعد از نصب ، شروع کردم به تست نرم افزارهای لازم. X.org و XFCE4 رو روش نصب کردم و بعدش هم فایرفاکس و لیبرآفیس. هم چنین آپاچی رو دارم تست میکنم و همه چیز به خوبی روی این سیستم عامل جدید کار داده.
و از همه مهم تر ، هزینه ای بابت سرور دیگه پرداخت نمیکنم و روی سورسفورج قرارش دادم. برای دانلود از سورسفورج کلیک کنید
هنوز وبسایت بین المللی رو آپدیت نکردم ان شا الله بزودی 🙂
در پست قبلی در مورد گنو/هرد نوشتم و حتی یک اسکرین شات هم ازش گذاشتم. در این پست، سعی دارم تا گنو/هرد رو کمی توضیحش بدم.
گنو/هرد، تفاوت های عمده ای با لینوکس داره ، اول از همه لینوکس مونولیتیک یا یکپارچه هست (گرچه ماژولار هست و مثل یک فایل a.out بزرگ رفتار نمیکنه) ، ولی هرد ریزهسته هست!.
خب نظر لینوس توروالدز در مورد ریزهسته ها جالبه :
اگر یک سیب رو به دو قسمت تقسیم کنیم با فرض این که هر قسمت از پیچیدگی کار قسمت دیگر کم کند، از پیچیدگی چگونگی اتصال این دو قسمت به یکدیگر صرفنظر شده است
خب، لینوس توروالدز شدیدا با ریزهسته مخالفه. گرچه تننباوم نظرات جالبی در موردشون داره (توصیه میکنم کتابش رو بخونید، چون یک کتاب در این باره داره).
اما از مقایسه بین دو ساختار که بگذریم، میرسیم به این که هرد فقط و فقط i386 رو پشتیبانی میکنه و این یعنی فاجعه!
همین الان، ضعیف ترین سیستم های موجود در بازار، کم کم از پردازنده های دو هسته ای ۶۴ بیتی استفاده میکنند (غیر از بعضی مدل نتبوک ها). i386 یک معماری تقریبا مرده برای دسکتاپ هست. الان اکثر سیستم عامل های مطرح، ترجیح دادن فقط نسخه های ۶۴ بیتی (و نه ۳۲ بیتی های i486, i586 و یا i686) تولید کنند و لینوکس هم عموما روی i686 میچرخه.
با این حساب، چند سال دیگه شاهد حضور گنو/هرد در بازار سیستم عاملهای اوپن سورس خواهیم بود. ولی مطمئنا اگر اون زمان هم i386 باشه، در این بازار فقط یک بازنده معروف خواهد بود، این برخلاف چیزایی هست که از گنو دیدیم، نمونش گراب یا GCC که در نوع خودشون موفق ترین ها هستند. الان حتی Solaris کد بسته هم داره از گراب بعنوان بوت لودر استفاده میکنه، در OS X از GCC استفاده شده و … . پس گنو باید به فکر این هم باشه که باخت بزرگی در بازار دسکتاپ حداقل نده.
موفق باشید.
LFScript یا لینوکس از اسکریپت اسم یک متد ساخت توزیع لینوکس مثل LFS هست. منتها با این فرق که یک اسکریپت دوست داشتنی همه کارها رو برای ما انجام میده و در طول این مدت، ما میتونیم یک فنجان قهوه بنوشیم، به خواندن یک کتاب مشغول بشیم و وقتی که برمیگردیم پای سیستم، یک توزیع لینوکس داشته باشیم.
از نظر من که امتحانش میارزه، حتی یک بار 🙂
