جریمه شدن شرکتها به پرداخت غرامتهای میلیون دلاری چیز جدیدی نیست. نقض پتنت ، عدم رعایت اصول مشتری مداری و در نهایت نقض قوانین منطقه ای حاکم از مهم ترین علل جریمه های چند میلیون / میلیارد دلاری هست. مایکروسافت هم 561 میلیون یورور ناقابل جریمه شد ، برای این که قانون اتحادیه اروپا رو نقض کرده بود! اتحادیه اروپا و مایکروسافت توافق کرده بودند که ویندوز 8 موقع نصب باید از کاربر بپرسه چه مرورگری میخواد ، ولی مایکروسافت بی اعتنا به این موضوع همون IE مشهور رو نصب میکرد. و حالا هم 731 میلیون دلار معادل 561 میلیون یورو ( و چیزی حدود 3 هزار میلیارد تومن!) جریمه واسه مایکروسافت بریدن (نوش جونش 😀 )
پ.ن : افراد زیادی عقیده دارند که مایکروسافت بخاطر بوت امن (محدود) هم باید جریمه بشه. البته این جریمه تا زمانی که شرکتی مثل کنونیکال (که سیستم عاملی با قابلیت نصب آسان کنار ویندوز تولید میکنه) از مایکروسافت شکایت نکنه میسر نمیشه
در این پست قصد دارن شما رو با یکی از وبلاگهای گروه خبری برخط آشنا کنم. این وبلاگ بنویس نام داره و توسط دوست خوبم «رضا باقرزاده» اداره میشه. بنویس یک وبسایت هست برای دست به قلم ها! دست به قلم ها میتونن در «بنویس» مطالب رو «به اسم خودشون» به ثبت برسونند :
سلام.
اگر روی هر کدام از موضوع های کاری مرتبط با برخط نویس فعالیت می کنید، می توانید مطالب و مقالات خودتان را در اینجا منتشر کنید. اینجا می خواهیم تجربیات و اطلاعات‌مان را با یکدیگر به اشتراک بگذاریم، یاد بگیریم و یاد بدهیم.
ارسال مطلب کار آسانی است. اگر دست به قلم هستید، شرایط ارسال مطلب را مطالعه کنید و در برخط نویس سهیم شوید.
شرایط ارسال مطلب:
– مطلب باید مربوط به حوزه کاری برخط نویس باشد.
– مقالات می تواند در قالب خبر، آموزش و یا نقد و بررسی باشد.
– لازم است هر مقاله پیش از ارسال برای برخط نویس مورد ویراستاری دقیق قرار گرفته و از کیفیت نوشتاری مناسبی برخوردار باشد.
– در صورتی که مطلب ترجمه یا برداشت از یک مطلب به زبان دیگر است لطفا لینک منبع را ارسال کنید.
– مقالات با نام نویسنده منتشر میشود اما برخط نویس در رد یا قبول و همچنین ویرایش آن آزاد است.
در صورتی که مقالات شما دارای شرایط بالا است آنها را در قسمت ارتباط با مدیر وبلاگ ارسال نمایید.
مرسوم هست که معمولا بعد از انتشار نسخه مثلا ۲ کدنیم نسخه ۳ رو انتخاب کنیم و ارائش کنیم. اما من کمی در این باره سنت شکنی کردم. از همون اول بسم الله 🙂 . معمولا توزیع ها چند نسخه اولشون رو بدون کدنیم و این جنگولک بازیها ارائه میکنند اما دوست داشتم از همون اول هر نسخه رو به یک اسمی صدا کنم. مثلا همونطور که در انجمن های مربوط به اپل میبینیم که کسی که مک داره میاد و میگه از «شیرکوهی» استفاده میکنم. یا در انجمن اوبونتو میگه «quantal» دارم و از این حرفا 🙂 ادامه خواندن جبیر نسخه ۴ ، غارتگران کهکشان←
شل bash یکی از شلهای پر طرفدار در دنیای یونیکس محسوب میشه. تا جایی که کاربران مک (که اصولا ترمینال رو سال تا سال باز نمیکنند!) هم که اهل کار با شل باشند اون رو نسبت به بقیه ترجیح میدند. اما zsh شل نسبتا جدیدتری هست که در برخی توزیعها مثل Arch Linux ترجیح با اون بوده 🙂 . من هم کنجکاو شدم که از این شل استفاده کنم و اون رو بطور پیشفرض استفاده کنم.
من از مینت دبیان استفاده میکنم. پس اگر کاربر دبیان/اوبونتو/تریسکل هستید ، نگران نباشید. کاربران سایر توزیع ها هم دستورات رو متناسب با توزیع خودشون عوض کنن 🙂 .
تا بحال شده برای شما پیش بیاد که یک اوبونتو و یک فدورا رو روی لپتاپ یا دسکتاپتون نصب کنید و بگید که ای کاش میشد کنترل یکی رو از داخل اون یکی انجام داد؟
خیلی از تازه کاران از دستور فوق العاده chroot خبر ندارند. در این پست میخوام در مورد این دستور توضیح بدم ! یکی از دلایل علاقمندی من به لینوکس 🙂
در این مطلب قصد دارم در مورد هاست و دامنه و قیمت نسبتا بالای اون، همچنین لزوم ایجاد سرورهای داخل ایران بنویسم.
تا حدود ۳ ماه پیش، با ۲۵ هزار تومان میشد یک وبسایت خوب با یک هاست ۸۰۰ مگ و یک دامین ir ایجاد کرد. توی اون مطلب گذاشت یا فروشگاهی ایجاد کرد یا هر چیز دیگه. اما الان اوضاع تفاوتهای بسیاری کرده! قیمت همه چیز بالا رفته اما هاست و دامنه بطور محسوسی بالاتر رفته!
این روزها بحث سیستم های توکار خیلی خیلی نسبت به گذشته داغ تر شده. خیلی از امکاناتی که برای ایجاد چنین سیستمی نیاز داریم ارزان شدند و به وفور در دسترسند. زمانهایی ساخت یک کامپیوتر در گاراژ خانه (دوران نوجوانی استیو جابز 🙂 ) یک شاهکار محسوب میشد اما امروزه یک سرگرمی درون خانه هست . حتی نیازی به گاراژ هم نیست. در اتاق کار هم میتونید یکی بسازید. چه مبتنی بر بورد هایی مثل Raspberry Pi و چه یک بورد ابتکاری با هر پردازنده ای از خودتون 🙂 .
این مطلب نسبتا بلند رو مینویسم تا شما رو با یکی از بهترین ویژگی های لینوکس که من همیشه دنبالش بودم رو معرفی کنم. درسته : کاربران ، گروه ها و دسترسی ها. خب در این مطلب اشاره ای به انواع کاربر ، دسترسی و … میکنم. امیدوارم خوشتون بیاد.
در این پست در مورد سرعت توسعه حرف میزنم. فاکتوری که کمتر توسعه دهنده ای بهش توجه میکنه. یا خیلی تند (مثل کروم و فایرفاکس) یا خیلی کند (مثل اپل ، دبیان و …) هست این سرعت. گاهی هم متغیر و مبتنی بر تصمیم دیکتاتور مرکزی (مثل خودم :دی) هست این سرعت.
خب تصمیمات جدیدی در مورد جبیر گرفته شده که یکی یکی رو توضیح خواهم داد ، اما مهم ترینش کاهش سرعت و رفتن سوی یک توزیع مستقل لینوکسی است.
در دنیای متن باز سیستم عاملهای زیادی را میبینیم که توزیعی از سیستم عاملهای دیگر هستند!
خب طبیعیست ، افراد با شعارهایی مثل «ذهن خود را باز کن ، کد خود را باز کن» یا «Free به مثابه آزادی» و … سورسهای خود را منتشر میسازند و افراد دیگری با ایده گیری و استفاده از افکار و سورسهای دیگران چیزهای جدید میسازند و لذت میبرند.
در اینجا حرف از BSD ها و مخصوصا NetBSD است. معمول نیست که در میان سیستم عاملهای BSD Base چیزی جز OpenBSD و FreeBSD را ببینیم، چون ابزارهای خوبی برای ریمیکس کردنشان موجود است.
اما امروز در وبگاه دیستروواچ به Jibbed خوردم ، چیزی که از NetBSD مشتق شده است ….
