خب، نسخه ۱۴.۱۰ از سیستم عامل گنو/لینوکس، توزیع اوبونتو، که توزیع محبوب و مورد  استفاده من هست هم منتشر شد. نام این نسخه Utopic Unicorn یا «تکشاخ اتوپیایی» گذاشته شده. شاید چون قراره که اوبونتو در این نسخش، به اتوپیای خودش برسه، این نام رو براش انتخاب کردن.

در این نسخه، هسته 3.16 مورد استفاده قرار گرفته و طبق معمول، همه قطعات لپتاپ Lenovo G510 من رو شناخت، البته به جز کارت شبکه بی‌سیم که broadcam هست و درایورهای انحصاریش رو از مخازن نصب کردم و کار کرد و الان دارم این مطلب رو برای شما مینویسم. طبق عادت مالوف، در این میان چندین شات قرار میدم :

تصویر بالا، اولین سکانسی هست که هر اوبونتو کاری مشاهده میکنه!!! محیط اصلی یونیتی به اضافه والپیپر چند رنگ اوبونتو که تم بنفش داره 🙂

خب، این صحنه هم آشناست، Dash که بعد از فشردن کلید سوپر (که روی اکثر کیبرد ها با لوگوی ویندوز مشخص شده) ، باز میشه و میتونید آخرین فایلها و اپلیکیشن های باز شده، موزیک ها، ویدئوها و … رو از این طریق ببینید.

با این که عمدتا ترجیح میدم از ترمینال برای دانلود و نصب برنامه ها استفاده کنم، اما این هم مرکز نرم افزار محترم، یعنی همون Software Center هست که در تمامی نسخه های اوبونتو عمدتاً با همین شکل و قیافه ظاهر میشه.

و در آخر، مرورگر فایرفاکس که ذهن زیبا رو باهاش باز کردم. این هم به نوبه خودش جالبه، نه؟! مرورگر فایرفاکس هم در اوبونتو، حق آب و گل داره و از ابتدا باهاش بوده. البته فایرفاکس در توزیع های دیگری هم مرورگر پیشفرض هست، اما اوبونتو و فایرفاکس دو یار دیرینه هستند.

در پایان، باید بگم که این نسخه هم در ابتدای امر بسیار خوب و روان اجرا شده و هیچ مشکلی برای شخص من نداره، فقط باید دوباره طبق معمول برم سراغ اوکی کردن بوت ویندوز ۸.۱ که همراه این سیستم عامل، روی لپتاپ Lenovo G510 من نصب شده. راستی، تا یادم نرفته بگم که با کلید های ترکیبی Super + Space میتونید زبان رو عوض کنید. سعی کردم به Alt + Shift تغییرش بدم، اما نشد.

موفق باشید 🙂