چند روز پیش، دوستی کارپینو رو به من معرفی کرد. رقیبی برای اسنپ و تپسی (و شاید استارتاپ های دیگر حوزه حمل و نقل درون/برون شهری ) که ظاهرا خود تاکسی رانی و شرکتهای تاکسی رانی خصوصی پشتش هستند، شما سفارش ماشین میدید و یک «تاکسی» میاد دنبالتون، یه چیزی مثل این 😀

خب، این حرکت قشنگه ولی چند تا مشکل اساسیش تو چشم میزنه :

• مسافر خودش باید دکمه «سوار شدم» رو بزنه، به نظر من احمقانه ترین چیزی که میتونه در چنین اپ هایی پیاده سازی بشه همینه! در واقع راننده هست که باید اعلام کنه مسافر سوار شده و سفر رسما آغاز شده، نه این که مسافر خودش اعلام کنه!
• امکان امتیاز دهی به راننده وجود نداره، امروز عجله داشتم و راننده به موقع رسید، مسیر خوبی هم انتخاب کرد، ولی آخرش نشون داد به مبلغی که در اپلیکیشن وارد شده بی اعتنا بوده (در واقع ۹ هزار تومن بود و من ۱۰ تومن دادم، راننده پولی به من پس نداد تا خودم ازش خواستم که باقی پول رو پس بده) ، یعنی اگر اسنپ بود میشد ۴ از ۵ ستاره. من نتونستم بهش امتیاز مناسب بدم.
• بعد از سوار شدن هیچ آپشن مسیریابی ای برای راننده فعال نشد، و راننده داشت از من مسیر میپرسید (البته انتهای راه). یکی از خوبی های اسنپ اینه که حداقل نیازی نیست در راه مسیر رو بگی و به کمک Waze (که البته الان جوابگو نیست!) و Google Maps و … ، خودش مسیر حدودی رو پیدا میکنه و فقط ممکنه در پیچ و خم ها و پس‌کوچه ها نیاز باشه که راهنمایی کنیم.
• این برای من خیلی مهمه، عادت دارم که بعد از سوار شدن به اسنپ یا تپسی، پرداخت آنلاین انجام بدم و بنا به دلایلی تا جایی که بتونم از وجه نقد رد و بدل کردن در میرم! ولی این کارپینوی عزیز، هیچ آپشنی نداشت که بعد از سوار شدن بتونی پرداخت رو انجام بدی!
• و آخرین مورد ، دقیقا همه پیام هایی که باید توسط راننده (موقع رسیدن، لغو سفر، … ) ارسال بشه امکانش هست که توسط مسافر ارسال بشه 😐 یعنی تغییری در محتوای پیام ندادند و همینطوری وارد اپلیکیشن شده!

گرچه، در وبسایتشون هم سوتی های خیلی عجیبی میشه پیدا کرد :

• خیلی جاها اسم «ماکسی» به چشم میخوره، ظاهرا اسم اولی که برای استارتاپ (اگر بشه حتی اسمش رو استارتاپ گذاشت 😐 ) انتخاب کرده بودند ماکسی بوده، و بعد شده کارپینو. اما به خاطر عجله ای که برای لانچ کردن داشتند این مورد رو اصلاح نکردند.
• وقتی روی آیکن Google Play کلیک کنید، به «کافه بازار» هدایت میشید! این هم چیزی بود که باعث تعجبم شد! با این که کافه بازار آیکن خاص خودش رو داره وبرای دانلود میشه ازش استفاده کرد ولی نمیدونم چرا اینجا از آیکن گوگل استفاده شده!

در کل، سرویس جالبیه ولی «خیلی خیلی خیلی» جای کار داره، خیلی از پیامها و محتوا باید عوض بشن، خیلی از آپشن ها باید اضافه بشن و از همه مهم تر این که باید برای مدیریت تراکنش ها و پرداخت ها سیستم خاصی پیاده سازی بشه که مشکلات برشمرده شده رو هم رفع کنه!

فکر کنم اکثر خواننده های وبلاگ من، حداقل کسانی که از طریق فرومهای اوبونتو و … با وبلاگ من آشنا شدند، لینوس تروالدز رو بشناسند، کسی که دوست داشت سیستم عامل خودش رو بنویسه و این کار رو هم کرد و نام سیستم عاملش شد لینوکس، و این لینوکس الان یکی از ایمن ترین و پر کاربر ترین سیستم عاملهای جهان هست که در قالب «توزیع ها» خود نمایی میکنه! توزیع هایی مثل دبیان، آندروید، اوبونتو، ردهت انترپرایز و …! کلی تفاوت بصری، اما یکسان در هسته!

جادی رو هم اکثرا میشناسید، وبلاگ نویسی که نثر قشنگی داره و البته یک صدای گرم، پادکست «رادیوگیک» رو میخونه و من هم معمولا وبلاگش رو دنبال میکنم :).

کتاب Just For Fun (فقط برای تفریح) یک اتوبیوگرافی (خودزندگی نامه یا حسب حال نامه) به قلم شخص لینوس هست، و توسط جادی ترجمه شده. زمانی که جادی نتونسته از طریق قانونیش، کتاب رو منتشر کنه، تصمیم گرفته تا اون رو آنلاین منتشر کنه :

من سال ها پیش کتاب Just For Fun که مربوط به زندگی لینوس توروالدز و نوشته شدن لینوکس است رو ترجمه کردم ولی ارشاد بهش مجوز چاپ نداد. حالا تصمیم گرفتم آنلاین برای بقیه بذارمش و اینجا آپلودش کردم: www.LinuxStory.ir . خوشحالم می شم بخونین و به دیگران معرفی کنین چون به نظرم نشون دهنده بخشی از فرهنگی است که لینوکس زاده اونه.

منبع هم حرف جادی در فروم اوبونتو هست.

خوندن این کتاب آسونه! تنها نیاز دارید تا به اینترنت دسترسی داشته باشید و بتونید اسکرول کنید! یا یک نرم افزار PDF خوان داشته باشید!

این هم لینک داستان لینوکس!