شاید برای ده سال پیش، نمیشد انقدر راحت «فرمول شهرت» رو بیان کرد یا نسخه ای برای شهرت و مشهور شدن افراد پیچید. اما اگر به جای ده سال، به پنج سال پیش استناد کنیم راههای فراوانی هستند که میتونن ما رو به طرفة‌العینی به شهرتی که همیشه آرزوش رو داشتیم برسونن …
مدتها پیش ویدئویی از یک ویدئو بلاگر ایرانی به اسم «علیرضا ۲۴» در وبلاگم قرار دادم که راه مشهور شدن از طریق فیسبوک رو توضیح داده بود. اما فیسبوک کجا، دو ابزار امروزی‌تر «اینستاگرام» و «تلگرام» کجا. فیسبوک سالهاست که بدون استفاده از پراکسی، وی‌پی‌ان و … دسترسی بهش ممکن نیست ولی اینستاگرام و تلگرام بدون این ابزارها هم در دسترسند، فیسبوک دیگه مثل سابق بین ایرانی ها پرطرفدار نیست و خب به جز عده خاصی، دیگه کم پیش میاد در فیسبوک فعالیت های اونطوری ببینیم. ولی متاسفانه، در اصل قضیه تفاوتی نشده، کل ماجرا اینه که تازه افرادی که همون کارها رو در اینستاگرام یا تلگرام میکنن دیگه آدم های مضحک یا چیپ به حساب نمیان، بلکه با عناوینی مثل «اینفلوئنسر» و «واینر» و … ، به خودشون هم اعتبار میدن!

در این پست وبلاگ، یکی از راههای شهرت در کوتاه مدت یعنی «ایجاد کانال تلگرامی» رو با هم بررسی می‌کنیم، و در نهایت به این می‌رسیم که چی شد که این شد؟ چرا اصلا این شد؟
تلگرام که دیگه برای همه آشناست! یک پیام‌رسان محبوب، که چندساله در ایران هم خیلی محبوب شده! الان کمتر کسی رو پیدا میکنید که روی گوشی موبایل، کامپیوتر شخصی یا تبلتش، این نرم افزار رو نداشته باشه و دست کم در یک کانال یا گروه عضو نباشه. دلیلش هم واضحه، دیگه سختی های گذشته مثل اتصال به پراکسی و … برای انتقال محتوا، وجود نداره.
کانال، یک رسانه یک طرفه و غیرتعاملی به حساب میاد که اگر اشتباه نکنم حدود دو ساله در تلگرام فعال شده. این امکان، به شما اجازه میده در گوشه‌ای از اینترنت، هرچه دلتون میخواد به اشتراک بذارید. مثلا، من کانالی دارم که در اون در مورد سخت افزار و الکترونیک دیجیتال می‌نویسم. کانالی دارم که در اون آهنگهای ساخته خودم رو قرار میدم و همچنین کانالی دارم که در اون، موسیقی مورد علاقه خودم رو به اشتراک میذارم ، و البته یک کانال هم دارم که به همین وبلاگ متصله و پست های وبلاگ اتوماتیک در اون قرار می‌گیرن.
بعضی از این کانالها، مشخصه که کاملا شخصی هستند. مثل کانالی که من برای وبلاگم ساختم. اما بعضی کانالها اونقدرها هم شخصی نیستند و بسیار فراتر از چیزی که باید و شاید رفتن. تبدیل شدند به یک رسانه جمعی. چیزی که قراره در این پست بررسی کنیم، همون کانالها هستند.

فرض کنیم یک روز صبح از خواب بیدار می‌شیم، میریم که اعلان (Notification) های تلگرام و توییتر و فیسبوک و … رو چک کنیم. در تلگرام پیامهای زیادی از دوست و آشنا و فامیل می‌بینیم که از کانالها فوروارد شدن. همه این پست ها هم یک سری ویژگی مشخص دارند :
عنوان کانال + یک متن (عموما جوک، یکی از وقایع اخیر ایران یا جهان، یک شایعه کاملا بی اساس با هرچیزی شبیه این) + یک لینک یا آیدی کانال.
و مثلا می‌بینیم که سه نفر برای ما یک جوک فرستادن، جوک یکسان اما کانالها متفاوت. با بررسی کانالها هم می‌بینیم که هرکدوم دست کم هزار عضو دارند. چه دلیلی باعث میشه که انقدر این کانالها رشد داشته باشند؟ و چرا مثلا یک کانالی که اطلاعات روزمره ولی علمی و درست (با استناد به منابع و مقالات معتبر) منتشر میکنه انقدر طرفدار نداره؟ شاید بشه دلیل عمده‌ش رو در رفتارهای بنیادین مردم پیدا کرد، اما ما اینجا میخوایم به این مقوله بپردازیم که «چطور با کانال تلگرامی میشه مشهور شد؟».

خب، تا الان صرفا داشتیم در مورد ذات کانال تلگرامی و جایگزین شدن تقریبی اون با هر رسانه یا شبکه اجتماعی دیگری بحث می‌کردیم، بیایم ببینیم که با چه فرمولی میتونیم از کانال تلگرامی خودمون شهرت کسب کنیم! (درست میخونید، شهرت! شهرتی که شاید روزی فکر میکردیم فقط در نظریات علمی یا سیاسی یا خلق آثار هنری یا نوشتن برنامه های خفن میتونیم بهش برسیم … ) .
فقط قبل از این که فرمول شهرت رو بخونید یک نکته رو متذکر بشم، من قرار نیست هیچ کدوم رو تایید کنم. با تک تک این بندها مخالفم ولی خب اگر قصد شهرت در تلگرام دارید، همین بندها برای شما میتونه مفید هم باشه!

1. ایجاد کانال تلگرام با یک اسم و آیدی مسخره (اسم و آیدی مسخره خودش به خودی خود میتونه مخاطب رو به کانال شما بکشونه)، برای انتخاب اسم یا آیدی هم روشی هست به اسم «احمقانه ترین ایده ممکن». وارد جزییات نمیشم میتونید در پستهای قدیمی تر تشریح این موضوع رو ببینید
2. انتخاب عکس مناسب کانال! در زمان فیسبوک مردم کمی خلاق تر (و شاید با حوصله تر) بودن، یک مربع در paint درست می‌کردن، و با بدترین فونت ممکن اسم پیج رو درونش مینوشتن. اما الان اکثر کانالها عکس یک کمدین معروف، یا یک ویدئویی که در اینترنت ترند شده رو بعنوان عکس کانال انتخاب میکنند.
3. تولید محتوای مناسب!!! این هم از اون مواردیه که واقعا نمیشه بهش گفت «مناسب» ولی خب، از اونجایی که قراره با این ترفند به شهرت برسیم، محتوامون هم باید مناسب باشه. یکی از راهها، کپی کردن مطلبه. مثلا شخصی جوکی برای شما ارسال کرده، شما سریعا متن جوک رو کپی میکنید و در کانالتون میذارید (به همراه آیدی کانال) ، یا تشریف می‌برید توییتر و توییت های «فیو استار» (توییت هایی که بیش از یک حد خاصی فیو خوردن و دست به دست شدن، ژانر خاصی رو پدید آوردن و …) رو کپی میکنید در کانال خودتون! یا از همون جوکها و اصطلاحات قدیمی فیسبوک کپی برداری میکنید! بهرحال محتوای اورجینال ، زیر صفر 🙂
4. و در آخر، برای این که در راه سخت شهرت موفق باشید، فقط میتونم بگم «تا میتونید اسپم کنید». یعنی چی؟ یعنی یک ایموجی 😕 در کانالتون قرار بدید بعد این رو به همه گروه ها فوروارد کنید! یا نه، کمی پیشرفته تر عمل کنید! یک شایعه بی‌اساس (مثل فولان ویروس که توسط یک گروه تروریستی در خرما و زیتون وارد ایران شده) یا یک خبر مرتبط با یک کشور دیگه (مثلا آفریقای جنوبی) رو در گروههایی که میدونید این چیزا رو دوست دارند (عموما هم گروه های خونوادگی 🙂 ) فوروارد کنید و منتظر رشد چشمگیر بازدید و عضوهای کانال خودتون باشید!

اگر اون چهاربند رو رعایت کنید می‌تونم با تقریب درستی بگم ظرف دو یا سه هفته میتونید به ۴-۵ هزار عضو برای کانال خودتون برسید، و اون موقع احتمال زیاد با توجه به تعداد اعضا، می‌تونید تبلیغ هم بگیرید و حتی کسب درآمد هم بکنید!

ولی بعنوان موضوع آخر، باید بگم که واقعا این نوع از شهرت، خوب نیست. دلیلش هم واضحه، درسته که شما شناخته شدید ولی آیا واقعا اونقدری که باید مفید هم واقع شدید؟ یا این که شهرت شما به بودن یا نبودن یک سرویس آنلاین مرتبطه؟ امیدوارم که بعد از خوندن این مطلب و این پارگراف به فکر فرو برید، هر محتوایی رو تولید و منتشر نکنید، هر محتوایی رو بازنشر ندید و از همه مهم تر، محتوای دیگران (مثل توییت) رو برای افزایش عضو یا بازدید، کپی نکنید …

موفق باشید 🙂